(Για να ετοιμαζόμαστε …)
Ένας δημοκρατικός πολίτης, μπροστά στις κοινοβουλευτικές εκλογές, έχει 3+1 πολιτικές επιλογές:
Ι. Να επιλέξει μόνο μεταξύ υποψηφίων ή/και κομμάτων που έχουν δηλώσει δημοσίως ότι υποστηρίζουν τη συνταγματική θεσμοθέτηση των δημοψηφισμάτων πρωτοβουλίας πολιτών, όπως την περιγράφει η πρόταση της ομάδας Δημοκρατία & Δημοψήφισμα. Αν δεν υπάρχουν τέτοιοι υποψήφιοι ή κόμματα τότε:
ΙΙ. Ν’ απέχει καταγγέλλοντας τον αποκλεισμό των πολιτών απ’ τη λήψη των πολιτικών αποφάσεων.
III. Να ψηφίσει ένα απ’ τα κόμματα που σίγουρα δεν θα καταλάβουν έδρες στο κοινοβούλιο προκειμένου να κοντύνει το ποσοστό των κομμάτων που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν.
Ή μιας και ως γνωστόν των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν
IV. Να συμμετάσχει σε ψηφοδέλτιο υποψηφίων βουλευτών που θα έχουν μοναδικό στόχο, αν εκλεγούν, τη συνταγματική θεσμοθέτηση των δημοψηφισμάτων πρωτοβουλίας πολιτών, όπως τα περιγράφει η πρόταση της ομάδας Δημοκρατία & Δημοψήφισμα.
Εσύ τι σκοπεύεις να πράξεις;
Αλεξόπουλος Διονύσης
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΜΕ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ 
Θα έβαζα και μία πέμπτη επιλογή (στη θέση της δεύτερης) :
«ΙΙ. Να μην απέχει και να ψηφίσει Άκυρο, γράφοντας πάνω στο λευκό ψηφοδέλτιο την όποια διαμαρτυρία και διαφωνία του με το υπάρχον πολιτικό και εκλογικό σύστημα.»
*Το πρόβλημα με την υπάρχουσα τέταρτη επιλογή είναι πως ένα εκλογικό πρόγραμμα βασισμένο μόνο στην «συνταγματική θεσμοθέτηση των δημοψηφισμάτων πρωτοβουλίας πολιτών, όπως τα περιγράφει η πρόταση της ομάδας Δημοκρατία & Δημοψήφισμα» είναι λειψό πολιτικά διότι θα πρέπει να έχει ξεκάθαρη θέση σε ζητήματα όπως (και άσχετα με την έκβαση των δημοψηφισμάτων όταν και αν γίνουν): μέσα ή έξω από την ΕΕ, ευρώ ή εθνικό νόμισμα, ταξικές η αντιμνημονιακές θέσεις, κτλ, κτλ.
(Συμφωνώ πάντως στο γενικό πλαίσιο, απλά με αστερίσκους.)
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πράγματι υπάρχει και αυτή η πέμπτη επιλογή. Δεν την προσμέτρησα διότι σε αντίθεση με την τρίτη δεν έχει μετρήσιμο αποτέλεσμα. Τώρα που το σκέφτομαι όμως ούτε και η δεύτερη έχει. Οπότε έχετε δίκιο. Σε μια επόμενη έκδοση του άρθρου θα προσθέσω και αυτή την επιλογή.
Ας περάσουμε τώρα στο πιο σημαντικό και όντως κρίσιμο ζήτημα που θέτετε στη συνέχεια.
«θα πρέπει να έχει ξεκάθαρη θέση σε ζητήματα όπως»
1. γιατί θα πρέπει;
2. παρόλο που έχω, προσωπικά, θέσεις στα ζητήματα που αναφέρετε και οι οποίες φαντάζομαι ότι ταυτίζονται με τις δικές σας δεν θα ήθελα να αποτελέσουν μέρος του εκλογικού προγράμματος μιας ενδεχόμενης δημοκρατικής κίνησης. Διότι ο στόχος είναι ν’ αφαιρέσουμε απ’ το ολιγαρχικό στρατόπεδο εκείνους τους συμπολίτες μας που αν και δημοκράτες βλέπουν όμως ωφέλιμο και το μέσα στο ευρώ και την ΕΕ και τη συνεπαγόμενη λιτότητα με την προϋπόθεση όμως να είναι αποφάσεις των πολιτών κι όχι της ολιγαρχίας. Θα μου πεις, είναι πολλοί αυτοί; Κατ’ αρχήν όχι. Όμως προοπτικά πρέπει να πείσουμε το μεγάλο μέρος απ’ όσους ψήφισαν ΝΑΙ τον ιούλιο του 15 πως για τα πολιτικά προβλήματα της χώρας μας υπάρχει μόνο ένας αποδεκτός τρόπος επίλυσης: τα δημοψηφίσματα πρωτοβουλίας πολιτών. Ο,τιδήποτε άλλο πέρα απ’ αυτά είναι απλώς απαράδεκτο.
Αλεξόπουλος Διονύσης
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
@
«ψηφοδέλτιο υποψηφίων βουλευτών που θα έχουν μοναδικό στόχο, αν εκλεγούν, τη συνταγματική θεσμοθέτηση των δημοψηφισμάτων πρωτοβουλίας πολιτών, όπως τα περιγράφει η πρόταση της ομάδας Δημοκρατία & Δημοψήφισμα»
Ας πούμε ότι ένα τέτοιο κόμμα κατορθώνει να μπει στη Βουλή με π.χ. 3 βουλευτές. Τί ακριβώς θα κάνει εκεί και ποια θα είναι η στάση του; Θα ψηφίζει «ναι» ή «όχι» στα άλλα ν/σ που θα καταθέτει η κυβέρνηση (π.χ. στο ν/σ για τα αδέσποτα ζώα, για την οικονομία κλπ.); Θα προτείνει τροποποιήσεις τους; Θα απέχει από όλες τις διαδικασίες της Βουλής, και θα συμμετάσχει μόνο αν τεθεί ζήτημα θεσμοθέτησης δημοψηφισμάτων από τα άλλα (και μεγαλύτερα) κόμματα; Και σε αυτή την τελευταία περίπτωση δεν θα κάνει καμία παραχώρηση στα όσα αναφέρονται στην «πρόταση της ομάδας Δημοκρατία & Δημοψήφισμα»; Ή θα κάνει μερικούς συμβιβασμούς;
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
1ον. Δεν προσπαθούμε να μπούμε στη βουλή επειδή έχουμε συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις που θέλουμε να προωθήσουμε. Συνεπώς δεν θα υποστηρίξουμε συγκεκριμένα νομοσχέδια.
2ον. Θα ζητήσουμε τη διεξαγωγή άτυπων(έως ότου θεσμοθετηθούν συνταγματικά) δημοψηφισμάτων, μέχρι 4 φορές το χρόνο, για όποια νομοσχεδια ή νόμους θεωρήσουμε α) κρίσιμα ή β) ότι έρχονται σε αντίθεση με την λαϊκή βούληση.
3ον. Τα περιγραφόμενα στην πρόταση (εγκυρότητα ανεξάρτητα απ’ το ποσοστό συμμετοχής και λογικός αριθμός απαιτούμενων υπογραφών για την προκήρυξη δημοψηφίσματος, π.χ. 100.000) είναι αδιαπραγμάτευτα. Θα ήταν, ίσως, αποδεκτή η θεσμοθέτηση, κατ’ αρχήν, μόνο π.χ. του ακυρωτικού, ώστε να πειστεί απ’ τη λειτουργία του η πλειοψηφία των πολιτών και να οδηγηθούμε στη συνέχεια στην αποδοχή των υπολοίπων.
Αλεξόπουλος Διονύσης
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καταρχήν ευχαριστώ για τον διάλογο. Μου γεννήσατε όμως μερικές ακόμα απορίες.
1ον
Δηλ. θα απέχετε απ’ όλες τις διαδικασίες ψήφισης νομοσχεδίων της Βουλής (ουσιαστικά από όλες);
2ον
Πώς ακριβώς θα ζητήσετε τη διεξαγωγή άτυπων (έως ότου θεσμοθετηθούν συνταγματικά) δημοψηφισμάτων; Θα μπαίνετε κάθε μέρα στιςσυνεδριάσεις της Βουλή και θα το ζητάτε έτσι, στο ξεκάρφωτο; Και τί περιμένετε από αυτό; Να σας στηρίξουν κάποια στιγμή κάποια άλλα κόμματα με πολλούς βουλευτές, ώστε να ψηφιστεί η πρότασή σας (κάτι που φυσικά δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, δεδομένης της διαχρονικά εχθρικής στάσης όλων ανεξαιρέτως των ελληνικών κομμάτων προς την καθιέρωση των δημοψηφισμάτων ως θεσμού); Ή θα περιμένετε να γίνετε 151 (δηλ. κυβέρνηση) για να επιβάλλετε τα δημοψηφίσματα ως θεσμό (δηλ. να μην γίνονται μόνο όποτε καπνίσει της κάθε κυβέρνησης); Κι αν γίνετε κυβέρνηση, θα καθιερώσετε τον θεσμό των δημοψηφισμάτων και μετά θα παραιτηθείτε (θα είστε δηλ. κυβέρνηση ειδικού σκοπού);
3ον
Αν το κυβερνόν κόμμα (όποιο κι αν είναι) σας ζητήσει στήριξη σε ένα προς ψήφιση ν/σ, με αντάλλαγμα την καθιέρωση (όπως την επιδιώκετε, ή έστω μερική) του θεσμού των δημοφηφισμάτων, θα του τη δώσετε;
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πράγματι θα είμαστε ένα ψηφοδέλτιο ειδικού σκοπού. Απ’ αυτή μας την πρόθεση απορρέουν κάποιες πρακτικές πολιτικές επιλογές. Μας απασχολούν και τις ζυγίζουμε.
1ον. Κατ’ αρχήν, ναι θα απέχουμε απ’ όλες τις διαδικασίες ψήφισης νομοσχεδίων στη Βουλή. Άλλωστε αυτοί που θα μας στηρίζουν με την ψήφο τους αυτό ακριβώς θα αναμένουν να πράξουμε.
2ον. Στα κρίσιμα και σημαντικά νομοσχέδια θα ζητούμε πράγματι να τα θέτουν οι κυβερνώντες στη κρίση των πολιτών. Στα υπόλοιπα θα παριστάμεθα και θα ενημερώνουμε τους συμπολίτες μας για ό,τι μας κινεί το ενδιαφέρον ως απλών πολιτών. Θα είμαστε τ’ αυτιά και τα μάτια των απλών πολιτών.
3ον. Η τακτική μας εντός του κοινοβουλίου θα έχει δύο αλληλοσυμπληρούμενες κατευθύνσεις. Απ’ τη μια θα προβάλουμε προς τους πολίτες τους θεσμούς αναδεικύοντας τις συνέπειες της θεσμοθέτησής τους για την κοινωνική και πολιτική ζωή. Απ’ την άλλη θα θέτουμε τους επαγγελματίες πολιτικούς μπροστά στο δίλημμα, να συνεχίσουν να είναι αρνητικοί απέναντι στα δημοψηφίσματα πρωτοβουλίας πολιτών διακινδυνεύοντας την άνοδο των ποσοστών του ψηφοδέλτιού μας ή να κάνουν κάποιες κινήσεις μερικής αποδοχής (π.χ. του ακυρωτικού δημοψηφίσματος) προκειμένου να μας εξουδετερώσουν.
4ον. Θα μπορούσαμε να δώσουμε ψήφο ανοχής σε κυβέρνηση ενός μεγάλου κόμματος με μια και μόνη προϋπόθεση: τη διεξαγωγή άτυπων(έως ότου θεσμοθετηθούν συνταγματικά) δημοψηφισμάτων, μέχρι 4 φορές το χρόνο, για όποια νομοσχεδια ή νόμους θεωρήσουμε α) κρίσιμα ή β) ότι έρχονται σε αντίθεση με την λαϊκή βούληση.
Η ψήφος ανοχής θα σημαίνει μόνο πως η κυβέρνηση θα μπορεί να διαχειρίζεται την εκτελεστική εξουσία όπως εκείνη κρίνει και όσο για τα νομοσχέδιά της ας αναζητά στήριξη απ’ τις υπόλοιπες πτέρυγες της βουλής πλην των δικών μας βουλευτών. Οι δικοί μας βουλευτές θα ψηφίζουν μόνο για τα νομοσχέδια για τα οποία διενεργήθηκε συμβουλευτικό δημοψήφισμα και θα δίνουν τη ψήφο τους σύμφωνα με την άποψη που πλειοψήφισε.
Ελπίζω να μείωσα τη δυσπιστία σας.
Αλεξόπουλος Διονύσης
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να ξεκαθαρίσω ότι η δυσπιστία μου δεν αφορά σε πρόσωπα αλλά στη μεθοδολογία: δεν πιστεύω ότι τέτοιες διεκδικήσεις μπορούν να περάσουν μέσα από το στημένο παιγνίδι της Βουλής και των ΜΜΕ, παρά μόνο μέσα από τις κοινωνικές ζυμώσεις (δλ. όπως γινόταν παντού και ανέκαθεν). Και, όχι δεν μειώσατε τη δυσπιστία μου. Το αντίθετο θα έλεγα.
1ον:
Δηλ. θέλετε να μπείτε στη Βουλή για να απέχετε από τις διαδικασίες της και για να μην κάνετε τίποτα εκεί μέσα (ούτε καν να σαμποτάρετε τις διαδικασίες); Ελπίζω τουλάχιστον οι ενδεχόμενοι βουλευτές σας να αποποιηθούν τους μισθούς και όλα τα άλλα προνόμια των εθνοπατέρων.
2ον:
Θέλετε να μπείτε στη Βουλή για να ζητάτε μάταια (και στερεότυπα και πληκτικά) κάτι που δεν το θέλει (και δεν πρόκειται να το στηρίξει ποτέ) κανένα κόμμα «μή ειδικού σκοπού»; Eπίσης θέλετε να μπείτε στη Βουλή για να γίνετε «τα μάτια και τα αφτιά των απλών πολιτών»; Με ποιόν -κανούριο- τρόπο θα το κάνετε εσείς; Δεν μεταδίδονται ήδη οι συνεδριάσεις της Βουλής από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο; Ή μήπως θα μεταφέρετε τα κουτσομπολιά των διαδρόμων; Ή μήπως πιστεύετε ότι μέσα εκεί γίνονται και λέγονται πράγματα που δεν είναι δυνατόν να μαθευτούν από οποιονδήποτε άλλον (π.χ. κόμματα που θέλουν να μειώσουν τη δύναμη των ανταγωνιστών τους – κάτι που έχει ήδη γίνει πολλές φορές);
3ον και 4ον:
Η απάντησή σας δεν με πείθει.
Η «προβολή προς τους πολίτες των θεσμών και των συνεπειών της θεσμοθέτησης» μπορεί να γίνει μια χαρά και εκτός κοινοβουλίου (και κυρίως με τους όρους του αντίστοιχου κινήματος – αν υπάρχει…). Κι όποιος δεν είναι «πελάτης» (π.χ. ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κλπ.), ή ιδεολογικά απολιθωμένος (π.χ. ΚΚΕ και αριστερίστικα παραμάγαζα), ή παντοειδώς τρικυμισμένος (π.χ. Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων κλπ.) θα πειστεί (οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν ούτως ή άλλως να ψηφίζουν κουτοπόνηρα και καιροσκοπικά με βάση τα πελατειακά τους συμφέροντα ή τις ιδεοληψίες τους ή τις παρορμήσεις τους, όπως γινόταν ανέκαθεν στην Ελλάδα – βλ. το συντριπτικό ποσοστό όσων εξακολουθούν να ψηφίζουν τα τρία κόμματα που στήριξαν και στηρίζουν το πελατειακό κράτος, συν όσους ψηφίζουν «ιδεολογικά», συν όσους αθεράπευτα αφελείς ψηφίζουν κάθε φορά τον κάθε «νέο φορέα»). Δεν βλέπω τί παραπάνω θα πρόσφερε στην υπόθεση της καθιέρωσης του θεσμού των δημοψηφισμάτων μια (μάλλον απίθανη) είσοδος ενός – δύο βουλευτών στο κοινοβούλιο. Περισσότερη προβολή από τα ΜΜΕ ίσως; Θέλετε να μπείτε στη Βουλή για να σας παίζουν τα κανάλια των διαπλεκομένων πολιτικάντηδων-καναλαρχών-εργολάβων; Νομίζετε ότι θα το κάνουν; Και μάλιστα τίμια; Είστε σίγουροι ότι η «προβολή» δεν θα σας γυρίσει ως μπούμεραγκ (και κυρίως ως μπούμεραγκ στην υπόθεση της θεσμοθέτησης δημοψηφισμάτων); Για να σας βλέπουν ποιοί; Το πελατειακό κατιναριό που βλέπει τον Πορτοσάλτε, τον Χατζηνικολάου, την Τρέμη ή τους συριζαίους της νεκραναστημένης ΕΡΤ, ή όσοι εξακολουθούν να αγοράζουν εφημερίδα για τα cd / dvd;
Όσο για το «δίλημμα» το οποίο ευελπιστείτε θα θέσετε στους επαγγελματίες πολιτικούς, εξακολουθώ να μην το αντιλαμβάνομαι: πιστεύετε ότι μια κυβέρνηση που ιδρωκοπά και αγωνιά να περάσει ένα σημαντικό ν/σ (δηλ. με μακροχρόνιες και αναπότρεπτες επιπτώσεις στο μέλλον της χώρας), θα το παίξει ταυτόχρονα στη λοταρία, δίνοντας το δικαίωμα και τη δυνατότητα στους ψηφοφόρους να το ακυρώσουν μέσω ενός δημοψηφίσματος; Δηλ. από τη μία θα διευκολύνετε με την ανοχή σας μια αγωνιούσα κυβέρνηση, πιστεύοντας (αφελώς κατά τη γνώμη μου) ότι από την άλλη θα βγάλει η ίδια τα μάτια της; Πιστεύετε ότι υπάρχουν τόσο ηλίθιες κυβερνήσεις που θα ρισκάρουν την εμπιστοσύνη που τους έδειξαν οι εργοδότες / χρηματοδότες τους; Και γιατί μια τέτοια κυβέρνηση να ζητήσει τη δική σας «στήριξη» και όχι οποιουδήποτε κόμματος «γενικού σκοπού», το οποίο δεν θα της βάλει τέτοια διλήμματα;
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Γιατί αποκλείετε να βοηθηθούν οι κοινωνικές ζυμώσεις απ’ τη συμμετοχή στις εκλογές ενός ψηφοδελτίου ειδικού σκοπού;
Οι κοινωνικές ζυμώσεις-κινήσεις με στόχο τη θεσμοθέτηση δημοψηφισμάτων πρωτοβουλίας πολιτών, αν είναι επιτυχημένες και μαζικές, θα οδηγήσουν σε αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, πράγμα που θα αποτυπωθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και στη βουλή. Αυτή την αποτύπωση καμμιά ολιγαρχία όσο ικανή και συμπαγής και αν είναι δεν θα μπορούσε να την αποφύγει.
Ισχύει όμως και το αντίθετο. Μικρές εκλογικές πρωτοβουλίες μπορούν να συσπειρώσουν διάσπαρτες δημοκρατικές δυνάμεις που με την σειρά τους θ’ αποκτήσουν κατ’ αυτόν το τρόπο, αναγνωρισημότητα από ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις.
1ον. Και μόνο η ύπαρξη βουλευτών που δεν συμμετέχουν στη νομιμοποίηση προειλημμένων απ’ την ολιγαρχία αποφάσεων αλλά αντιθέτως απαιτούν τη προσφυγή στη λαϊκή θέληση για κάθε επιμέρους σημαντικό θέμα, αποτελεί σαμποτάζ.
Η προσωπική μου θέση είναι, οι ενδεχόμενοι βουλευτές μας να κρατούν απ’ τη βουλευτική αποζημίωση το μέσο καθαρό μηνιαίο εισόδημα από εργασία ενός έλληνα πολίτη και το υπόλοιπο να το αποδίδει στο ταμείο του εκλογικού σχηματισμού για την ενίσχυση του πολιτικού μας αγώνα.
2ον. Θα προσπαθήσουμε όσο γίνεται να μην είμαστε στερεοτυπικοί και πληκτικοί. Αλλά απ’ την άλλη, ναι. Θα τους και θα σας, πρήξουμε, θέτοντας, κάθε φορά με άλλες λέξεις, το κύριο ερώτημα, «ποιός αποφασίζει;». Τι να κάνουμε; Εμάς αυτό μας καίει.
Θα προσθέσουμε μια επιπλέον σκοπιά, μια άλλη ματιά, μια άλλη προοπτική επί των πολιτικών γεγονότων. Αυτή του πολίτη και όχι του επαγγελματία πολιτικού, ή του επαγγελματία δημοσιογράφου. Όχι απαραίτητα καλύτερη, σίγουρα όμως διαφορετική μιας και δεν θα εκκινεί απ’ τα ίδια κίνητρα με τους προαναφερόμενους.
3ον. Η προβολή του στόχου γίνεται ή μπορεί να γίνει απ’ το όποιο κίνημα. Όπως όμως ήδη έγραψα και στην αρχή του σχολίου γιατί να μην γίνει και μέσα απ’ τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες; Τι έχουμε να χάσουμε; Αντιθέτως θα κερδίσουμε σε εύρος απεύθυνσης.
Θεωρείτε δεδομένο πως ΟΛΟΙ όσοι ψηφίζουν κουτοπόνηρα και καιροσκοπικά με βάση τα πελατειακά τους συμφέροντα ή τις ιδεοληψίες τους ή τις παρορμήσεις τους θα συνεχίσουν να το κάνουν ακόμα και αν ακούσουν την πρότασή μας. Δεν θεωρώ πως έχετε δίκιο. Αυτή μου η πεποίθηση δεν προκύπτει μόνο από θεωρητικούς συλλογισμούς. Κυρίως προκύπτει από την προσωπική και την κοινωνική μου εμπειρία. Πριν το 2012 και γω και κάποιοι ακόμα φίλοι σε μια απ’ αυτές τις τρεις κατηγορίες είμασταν. Ακούσαμε την πρόταση, προβληματιστήκαμε και τώρα είμαστε αλλού.
Ξεχνάτε ακόμα αυτούς που ρίχνουν λευκό ή κάνουν αποχή. Που ξέρετε; Μπορεί αρκετοί απ’ αυτούς να δουν ότι τους προτείνουμε κάτι πολιτικά πιο αποτελεσματικό.
Τα ΜΜΕ ας πουν την πρόταση και την διαβάλλουν. Ας συκοφαντήσουν. Δεν θάναι εκεί το πρόβλημα. Ναι, σήμερα οι άνθρωποι δεν βλέπουν άλλη λύση απ’ το να επιλέξουν ανάμεσα στο κυριάκο και τον αλέξη για το ποιος θ’ αποφασίζει στη θέση τους για τα επόμενα 4 χρόνια. Αν ακούσουν την πρόταση μπορεί σε κάποιους να γεννηθεί η επιθυμία ν’ αποφασίσουν οι ίδιοι και οι διπλανοί τους δεσμευτικά για κάποιο πολιτικό θέμα.
Πράγματι δεν πιστεύω ότι μια κυβέρνηση θα δεχθεί τη διεξαγωγή, έστω και άτυπα, ενός δημοψηφίσματος για ένα κρίσιμο νομοσχέδιό της προκειμένου να έχει την ανοχή των βουλευτών μας. Τόσο το χειρότερο γι’ αυτή. Οι πολίτες θα κρίνουν. Αν δεν θέλουν να έχουν αυτοί τον τελευταίο λόγο και επιθυμούν να εξακολουθούν να έχουν αφεντικό πάνω απ’ το κεφάλι τους την εκάστοτε κυβέρνηση, ας συνεχίσουν στον κατήφορο. Εν τέλει στόχος μας είναι το δίλημμα να το θέσουμε στους πολίτες κι όχι στους επαγγελματίες πολιτικούς. Το θέτουμε στους δεύτερους γιατί αυτό μας εξαναγκάζει το πολιτικό σύστημα.
Υ.Γ. Για περισσότερα και διαφορετικά δείτε και εδώ:
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αυτά που καταλαβαίνω από τις απαντήσεις σας, είναι ότι θέλετε να μπείτε στη Βουλή (δεν αναφέρομαι σε εσάς προσωπικά) για να μην κάνετε απολύτως τίποτα. Διότι το να επαναλαμβάνετε (όπως παραδέχεστε) το ίδιο «ποιηματάκι» στο μονίμως άσχετο και ξεκάρφωτο εντός Βουλής, ή το να περιμένετε να σας προσεγγίσει το εκάστοτε κυβερνόν κόμμα (κάτι που επίσης παραδέχεστε ότι δεν θα γίνει ποτέ), ισοδυναμούν ακριβώς με το να μην κάνετε τίποτα.
Παρ’ όλα αυτά όμως, λέτε ότι οι ενδεχόμενοι βουλευτές σας θα κατακρατούν τουλάχιστον το «μέσο καθαρό μηνιαίο εισόδημα από εργασία ενός έλληνα πολίτη» (για να μην κάνουν τίποτα;). Πιστεύετε ότι τέτοιοι βουλευτές θα «αποτελούν σαμποτάζ για την ολιγαρχία μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν»; Γιατί, εμένα μου μοιάζουν ήδη για γλάστρες που θα επικυρώνουν το στημένο παιχνίδι (όπως δηλ. όλοι ανεξαιρέτως οι άλλοι) και μάλιστα προσφέροντάς του και άλλοθι «πλουραλισμού».
Το υπόλοιπο (βασικά «επικοινωνιακού» χαρακτήρα) σκεπτικό -και λεξιλόγιό- σας, το βρίσκω χαρακτηριστικά πολιτικάντικου/ δημοσιογραφικού τύπου και επιπλέον εντελώς έξω από τη νοοτροπία που απαιτείται να έχουν πολίτες, οι οποίοι θέλουν να γίνουν κάτι παραπάνω από ψηφοφόροι κομμάτων (δηλ. αυτοί στους οποίους λέτε ότι απευθύνεστε).
Πουθενά ο θεσμός των δημοψηφισμάτων (ή και οποιοσδήποτε άλλος ανάλογης σημασίας) δεν καθιερώθηκε με τον τρόπο που φαντάζεστε, γιατί πουθενά οι απαιτούμενες κοινωνικές ζυμώσεις δεν εξαρτήθηκαν από τους κομματικούς συσχετισμούς ή άλλα συναφή παιχνιδάκια: όπου καθιερώθηκε ο θεσμός των δημοψηφισμάτων (και άλλοι ανάλογοι και εξίσου σημαντικοί) οφείλεται σε συνειδησιακή και ψυχολογική αναβάθμιση της κοινωνίας. Η καθολικοποίηση τέτοιων αιτημάτων στις χώρες όπου συνέβη, δεν οφείλεται στη δράση κανενός «φορέα» (και μάλιστα κομματικού – αν πιστεύετε κάτι τέτοιο θα παρακαλούσα να φέρετε παραδείγματα). Αντιθέτως, υπό την αφόρητη ψυχολογική πίεση της κοινωνίας (και όχι κάποιου «εθνοσωτήριου» κόμματος), αναγκάστηκαν κάποια στιγμή άπαντα τα κόμματα (και τα πολιτικά συστήματα) των εν λόγω χωρών να δεχτούν την καθιέρωση αυτού του θεσμού (αλλά και πολλών άλλων ανάλογων και εξίσου σημαντικών, πριν και μετά απ’ αυτόν). Αυτό σημαίνει «αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, πράγμα που θα αποτυπωθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και στη βουλή». Οι πραγματικοί πολιτικοί συσχετισμοί (δηλ. αυτοί που οδηγούν σε πραγματικές κοινωνικές εξελίξεις) ουδέποτε ταυτίστηκαν (όπως το κάνετε εσείς πολιτικάντικα και δημοσιογραφικά) με τους κομματικούς.
Όσο για το πώς η κοινωνία θα φτάσει στο επίπεδο ψυχικής ωριμότητας που απαιτείται, ώστε να απαιτήσει δημοψηφίσματα, ιδού η Ρόδος…
Γενικώς μου δίνετε την εντύπωση ότι δεν έχετε στόχο, ότι δεν ξέρετε τί θέλετε να κάνετε κι ότι το σκεπτικό σας είναι σχεδόν πανομοιότυπο του «κλασικού» ψηφοφορικού. Π.χ. το γεγονός ότι υποβιβάζετε τα δημοψηφίσματα σε μια άλλη επιλογή εκείνης μεταξύ Κυριάκου και Αλέξη, μου δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει για ποιό πράγμα μιλάτε: κατά τη γνώμη μου, ακόμα κι αν υπήρχαν πολλοί πολιτικοί «μεγάλου αναστήματος» (βάλτε όποιον σας αρέσει) κι οι άνθρωποι δεν ήξεραν ποιόν να πρωτοψηφίσουν, πάλι θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε για να ροκανίσουμε τη δύναμη της εκάστοτε εξουσίας να αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς.
Το ίδιο (δηλ. το ότι δεν ξέρετε τί θέλετε) μου δείχνουν σκεπτικά του τύπου «τι έχουμε να χάσουμε (αν μπούμε στη Βουλή);». Όταν αγωνίζεσαι για κάτι, το κάνεις επειδή ξέρεις τί θέλεις να κερδίσεις κι όχι με τη νοοτροπία «ας δοκιμάσουμε μωρέ, τί έχουμε να χάσουμε;».
ΥΓ.
Τη στόχευση στο -σημαντικό πλέον- κομμάτι της κοινωνίας που απέχει εκλογικά, τη βρίσκω σωστή. Μόνο που πριν πείσετε αυτούς (στους οποίους ανέκαθεν -και όχι μόνο τα τελευταία χρόνια- ανήκα) θα πρέπει να πείσετε και όσους ήδη υποστηρίζουν την καθιέρωση του θεσμού των δημοψηφισμάτων.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!