Γιατί να κάνουν βήματα* προς τη Δημοκρατία οι Έλληνες πολίτες;

23. Keep calm

Το 2010 άνοιξαν μπροστά μας δύο δρόμοι. Κατηφορικοί και οι δύο.

Ο πρώτος είναι αυτός που ακολουθούμε με ευθύνη όλων των πρωθυπουργών από τότε μέχρι και σήμερα, Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά και Τσίπρα. Κατηφορικός με μείωση εισοδημάτων και αξίας περιουσιών για την πλειοψηφία των πολιτών. Ως αξιώματα θεωρούνται η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και η πληρωμή όλων των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας (δημόσιο χρέος). Που και πότε θα τελειώσει ο κατήφορος κανείς δεν γνωρίζει.

Ο δεύτερος είναι αυτός που προτείνουν διάφορα αντιμνημονιακά κόμματα. Προτείνεται έξοδος απ’ την Ευρωζώνη (μάλλον και απ’ την ΕΕ), υιοθέτηση εθνικού νομίσματος και μονομερής διαγραφή του χρέους. Εδώ πρόκειται για κατηφόρα με μεγάλη κλίση. Τα εισοδήματα και η αξία των περιουσιών θα κάνουν ένα μεγάλο άλμα προς τα κάτω. Ποιος θα είναι ο πάτος; Μόνο εικασίες γίνονται.

Έτσι ή αλλιώς, σύμφωνα με δηλώσεις του νυν υπουργού οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη λίγους μήνες πριν τις εκλογές του Γενάρη 2015, κανένα κόμμα δεν μπορεί να υποσχεθεί στον ελληνικό λαό τίποτε άλλο εκτός από δάκρυα και αίμα!!

Οπότε τι θα κερδίσουμε αν κάνουμε βήματα προς τη Δημοκρατία; Μήπως δεν θα μειωθούν έτσι ή αλλιώς τα εισοδήματά μας; Μήπως δεν θα μειωθεί η αξία των περιουσιών; Τι θα κερδίσουμε, λοιπόν;

Πρώτα απ’ όλα, Δικαιοσύνη. Δε χρειάζεται να εξηγήσω. Οι περισσότεροι καταλαβαίνουμε. Κι όσους δεν καταλαβαίνουν ή δεν θέλουν να καταλάβουν, ό,τι και να πούμε, δεν θα τους μεταπείσουμε.

Δεύτερον θα αποκτήσουμε πολιτική ισχύ επομένως και διεθνή διαπραγματευτική δύναμη. Εδώ μάλλον χρειάζεται συζήτηση μιας και δεν έχουμε σχετική εμπειρία οι περισσότεροι.

Ας δούμε λοιπόν το παράδειγμα της Σκωτίας και της Μεγάλης Βρεττανίας.

Οι Σκώτοι ήδη πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της χώρας τους απ’ τη Μεγάλη Βρεττανία είχαν αποσπάσει δεσμεύσεις του πρωθυπουργού Κάμερον περί μεγαλύτερης αυτονομίας τους απ’ το Λονδίνο!!

Πάλι ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρεττανίας, Κάμερον μας δίνει ένα άλλο παράδειγμα της πολιτικής λειτουργίας ενός δημοψηφίσματος. Το 2017 θα διεξαχθεί δημοψήφισμα με το ερώτημα της εξόδου της Μεγάλης Βρεττανίας απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση!! Και τι κάνει ο Κάμερον; Γυρίζει τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ζητώντας αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών σε δύο σημεία προκειμένου να υποστηρίξει το κόμμα του στο προσεχές δημοψήφισμα την παραμονή της χώρας του στην ΕΕ. Τι νομίζετε; Δεν θα κερδίσει και τον περιορισμό του αριθμού των μεταναστών στη χώρα του απ’ τις άλλες χώρες της ΕΕ αλλά και το δικαίωμα να τους εξαιρέσει απ’ τις προνοιακές παροχές που δικαιούνται οι κάτοικοι της Μεγάλης Βρεττανίας;

Τρίτο και όχι το λιγότερο σημαντικό. Σε οποιαδήποτε μελλοντική πολιτική εξέλιξη θα αποφύγουμε τον αυταρχισμό του “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” κάθε επαγγελματία πολιτικού. Νισάφι πια με κάθε μαθητευόμενο μάγο και επίδοξο αφέντη.

* Το πρώτο βήμα είναι η θεσμοθέτηση των δημοψηφισμάτων με πρωτοβουλία πολιτών. Τα επόμενα θα τ’ αποφασίσουν οι πολίτες κάνοντας χρήση της πρώτης αυτής κατάκτησης.

Διονύσης Αλεξόπουλος

About Αλεξόπουλος Διονύσης

Μέλος των Φίλων της Δημοκρατίας και της πολιτικής ομάδας «Δημοκρατία & Δημοψήφισμα». Αποφοίτησε απ’ το Φυσικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1992. Έλαβε Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην κατεύθυνση «Ιστορία και Φιλοσοφία των Επιστημών και της Τεχνολογίας» από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 1998. Εργάζεται ως καθηγητής στη δημόσια Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
This entry was posted in Χωρίς κατηγορία. Bookmark the permalink.

2 Responses to Γιατί να κάνουν βήματα* προς τη Δημοκρατία οι Έλληνες πολίτες;

  1. Stamatis Kavvadias Χωρίς να θέλω να υποβιβάσω τα προτάγματα (οφέλη) όπου εστιάζει το άρθρο, θα έλεγα ότι, ο λόγος που δεν φαίνεται ελκυστική η δημοκρατία στη χώρα μας, είναι ο σκοταδισμός που περιβάλει τα δημόσιου ενδιαφέροντος ζητήματα και οι περιχαρακωμένες απόψεις. Από αυτή τη σκοπιά, για μένα, βγαίνουν δύο συμπεράσματα:

    1ον) Είναι άστοχο να βλέπουμε μόνο(!) δύο δρόμους, ή να θεωρούμε ότι ο κόσμος που θα παρουσιαστεί μπροστά μας σε ένα πιο δημοκρατικό περιβάλλον θα είναι πιο απλός. Είναι βέβαιο, για μένα, ότι θα είναι κατά πολύ πιο πολύπλοκος και θα έχει πολύ περισσότερους δρόμους.

    2ον) Ένας παράλληλος στόχος με την ενίσχυση της βούλησης για δημοκρατία είναι η διεκδίκηση περισσότερου δημόσιου διαλόγου και η στήριξη εργαλείων συνειδητότητας/συνειδητοποίησης της πλειοψηφικής άποψης. Χωρίς να αντιληφθούμε, ως κοινωνία, την πληθώρα απόψεων που καταπιέζονται, δε θα στραφούμε σε πιο δημοκρατικές διεξόδους.

    3ον) Το κύριο πλεονέκτημα της δημοκρατίας είναι ότι δεν χρειάζεται να υποστηρίξει κάποιος μόνο τις απόψεις που έχει «τσουβαλιάσει» ένα κόμμα και τις γνώμες του, σε ζητήματα που διαφωνεί με το κόμμα, να τις φιμώσει.

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε